پیشگامان ساختمان : چند سالی است که سایه سنگین رکود بر بازار مسکن رخنه کرده و مسوولان طی این مدت از ارایه هیچ راهکاری مضایقه نکرده اند، هر چند تا به امروز بنا به ادعای صاحب نظران هیچ یک از آنها نتوانسته یخ مسکن را بشکند و هر کدام از طرح های پیشنهادی تا حدودی ریشه رکود را در بازار مسکن محکم تر کرده است. چندی پیش اخذ مالیات از خانه های نوساز به تصویب رسید که بر اساس اين مصوبه، فعاليت سازندگان مسكن كه در نهایت با انجام آخرين حلقه يعني فروش، تكميل مي شود، تحت شرايطي مشمول مالیات نیمه سنگین خواهد شد.
باید توجه داشت اخذ مالیات از ساخت و ساز را شاید بتوان آخرین راهکار خروج مسکن از رکود در دولت دانست، اما این در حالی است که بسیاری از فعالان صنعت ساختمان سازی ایرادات زیادی را بر آن وارد می دانند تا جایی که بر این باور هستند با اجرای طرح اخذ مالیات می توان شاهد ریشه دار شدن رکود در حوزه مسکن باشیم، اما در مقابل حامیان مصوبه اصلاح ماده ۷۷ قانون مالیات های مستقیم بر این باور هستند که می توان از این وادی رونق را بار دیگر به بازار مسکن هدیه داد.
بدیهی است که فعالان حوزه ساخت و ساز انتقادات بسیاری را بر روند اصاح ماده ۷۷ مالیات های مستقیم وارد می داند که در این مجال سعی می شود تا به صورت اجمالی به بررسی و نقد آن بپردازیم.
زمان نامناسب برای اجرای اخذ مالیات از سازندگان مسکن را می توان یکی از مهم ترین معایب این طرح برشمرد چرا که باید در نظر داشت وجود رکود چند ساله بازار مسکن و تصویب آن در این برهه زمانی می تواند باعث بار روانی منفی را بر بازار مورد بحث حاکم کند. بدین معنا که دور از انتظار نخواهد بود که پس از اجرای اخذ مالیات شاهد افزایش قیمت مسکن و خانه نشین شدن تعدادی از انبوه سازان باشیم. عدم رونق بازار خرید مسکن از یک سو و اخذ مالیات از سوی دیگر عرصه را برای سازندگان مسکن تنگ تر کرده است چرا که با این اوصاف قرار است از سازنده ای مالیات دریافت شود که مشتری برای ملک وی وجود ندارد که این مهم را شاید به توان اجحاف در حق سازنده دانست.
راهکارهای سازمان مالیاتی برای کسب درآمد کشور هر چند قابل تقدیر است اما این طرح می تواند تبعات منفی بسیاری را بر اقتصاد کشور بر جای بگذارد. این در حالی است که در کشورهای پیشرفته برای خروج از رکورد سیاست های تشویقی وضع و اعمال می شود اما متاسفانه در ایران عکس این مهم اتفاق می افتد.
یکی از وجوه تمایز این نوع مالیات در فرمول جدید آن است بدین معنا که به جای اینکه ارزش معامله و یا قیمت منطقه ای ملک مدنظر قرار بگیرد میزان سود حاصل از ساخت و ساز ملاک واقع می شود.
البته باید اذعان داشت که اخذ مالیات از خانه های نوساز شاید باعث خروج افراد غیر متخصص از حوزه ساخت و ساز شود به گونه ای که از این وادی می توان شاهد ارتقای کیفیت و عمر ساختمان ها باشیم. همچنین یکسان سازی میان اشخاص حقوقی و حقیقی در پرداخت مالیات را می توان از دیگر مزایای طرح مورد بحث دانست.
برخی از موافقان طرح اخذ مالیات از واحدهای نوساز معتقدند که با این روش می توان مسکن را از کالای سرمایه ای به کالای مصرفی تبدیل کرد، چرا که همان گونه که می دانیم طی چند سال گذشته و در دوران رکود مسکن به کالای سرمایه ای تبدیل شده بود و هر گونه خرید و فروش افزایش قیمت را در پی داشت.
در پایان باید خاطر نشان کرد که طبق این مصوبه سازندگان واقعی می توانند از پرداخت مالیات معاف شوند بدین صورت که اگر واحد مسکونی را پس از سه سال از زمان صدور پروانه به فروش برسانند دیگر نیاز به پرداخت مالیات وجود ندارد که این مهم بنا به اظهار نظر کارشناسان می تواند مانع احتکار واحدهای مسکونی شود اما حال این سوال مطرح می شود که مردم در قبال پرداخت این نوع مالیات قرار است چه نوع خدماتی را دریافت نمایند.

ضربه سنگین خانه های خالی بر اقتصاد کشور

نسخه های بی اثر بر بافت فرسوده